«به نام خدای لبخندها»
راستش نمی‌خواهم خیلی وقتتان را بگیرم. مگر نه اینکه شما هم باید هزینه/فایده کنید تا زندگی‌تان به پیش برود؟ بگذریم، اینها اصلا مهم نیستند. الان اینها آنقدری حوصله سر بر هستند که صحبت‌های استاد محترم بیوشیمی‌ام هست!
ازآنجایی که حوصله‌ام نمی‌کشید به این محل پناه آوردم. معمولا نوشتن، آدمی را آرام می‌کند. اما این تنها چیزی نیست که آدمی را آرام می‌کند. معمولا اگر کسی از طبع لطیفی برخوردار باشد این را تایید می‌کند که چیزی لذت بخش‌تر از آفریدن و زائیدن نیست. خواه زایش یک بیت شعر، خواه یک متن کوتاه، یک ریلز(معادل فارسی یافت نشد) ساده یا هرچیز دیگر. اما اگر انسان نیک بنگرد و این عرصه را بکاود می‌فهمد که حتی آفریدن هم تا یک جایی تو را همراهی می‌کند و پس از آن روح سرکش و تشنه‌ات به دنبال چیزی بالاتر و بهتر می‌گردد. اما چه چیزی می‌تواند این روح نا آرام را آرامش بخشد؟؟
